Textuur

Littekens kunnen een ongelijke textuur vormen wanneer de dermis (diepe, dikke laag van de huid) beschadigd is. Het lichaam vormt nieuwe collageenvezels om de schade te herstellen, wat resulteert in een litteken. Het nieuwe littekenweefsel zal door de overmatige aanmaak van collageen een andere textuur en kwaliteit hebben dan het omliggende weefsel. Een verwonding die pas na lange vanzelf sluit, met schade op verschillende huiddiepten, veroorzaakt ook abnormale collageenaanmaak. Dit leidt tot een verscheidenheid aan dikkere en dunnere collageenbundels en uiteindelijk tot een onregelmatig littekenoppervlak dat vaak voorkomt bij grote brandwonden.

Onregelmatigheden van het littekenoppervlak (ruwheid of textuur van het oppervlak) worden ook gezien na autotransplantatie met een dunne huidgreffe, vooral als de huidgreffe is voorzien van mesh (er worden gaten, ook wel mazen genoemd, in het huidtransplantaat gemaakt). Bij een gemaasde huidgreffe zijn de onregelmatigheden het gevolg van te langdurige genezing van de tussenruimten (gaten) van het gemaasde huidtransplantaat. Om de littekentextuur te verbeteren, vooral bij oudere littekens, zijn semi-invasieve of invasieve behandelingen vereist. Behandelingen zoals microneedling en lasertherapie tonen vaak zeer effectieve resultaten.